Areandere praat

"We hebben deze wereld niet ge-orven maar slechts geleend van onze (klein)kinderen”- Ad de Laat, Brabantse zanger, 1947 – 1995.

De welvaart heeft ons veel goeds, maar ook veel troep opgeleverd.

Vroeger, jaren 50, kwam de melkboer, met paard en kar bij je thuis, je liet dan je eigen kannetje vullen met verse melk.

Later, begin jaren 70, werd de zuivel in flessen gebracht en kon je kiezen uit dagverse melk, steriel, gele, en bruine vla, yoghurt en slagroom.

De flessen werden thuis omgespoeld en retour naar de fabriek gebracht waar ze weer hergebruikt werden.

Begin jaren 80, waren ze dat gesjouw met flessen zat en werd bijna alles in plastic pakken geleverd. De melkboeren konden niet concurreren met de supermarkten en zo buitenspel gezet. Ook het papieren zakje in de friettent werd vervangen door ’n plastic bakje.

Maakte je vroeger je rondje bakker, groenteboer en slager met een zelf meegebrachte linnen tas, bij de supermarkt kreeg je, gratis, een plastic tas mee. Gemakkelijk zat, of nie?

En nu zijn we zo’n 40 jaar later en de gevolgen van al dat plastic zijn desastreus.

De oceanen zijn één grote plasticsoep geworden, vissen verstikken in al die troep die wij klakkeloos weggooiden.

De slapende overheid schrok te laat wakker en probeerde het op te lossen door de mensen geld te laten betalen voor plastic tasjes en bakjes, alsof –‘wij’- voor die plastic troep gekozen hebben.

Nou recycle ik al lang, ik scheid netjes mijn plastic, papier en restafval maar ik heb het gevoel dat de gemeente en de techniek daar nog niet klaar voor zijn.

Want: de ondergrondse groencontainer is te hoog voor kleinere mensen, de ondergrondse container voor restafval weigert vaak en het plastic wordt regelmatig niet of veel te laat opgehaald waardoor het door de wijk heen waait.

Misschien moeten we de zogenaamde welvaart eens dimmen en wat recycling betreft terug gaan naar de begin jaren 70 en alles gewoon weer in glazen flessen en papieren zakjes verpakken, want:

"We hebben deze wereld niet ge-orven maar slechts geleend van onze (klein)kinderen”

Bruukske,

Cor van den Broek