Op de koffie bij...
"Lekkerder in mijn vel met een oogje in het zeil”
Anderhalf jaar geleden kreeg Chris de sleutel van zijn appartement in Kloosterhof in Veghel. En al anderhalf jaar voelt hij zich beter dan ooit. Hij woont tussen de mensen, wordt begeleid door Dennis en doet vrijwilligerswerk in de tuinen van Kloosterkwartier. Aan zijn balkon is te zien dat planten Chris’ grootste hobby zijn. “Toen ik zag dat ze hulp in de tuin zochten, heb ik me meteen aangemeld.”
Van Erp naar Veghel Chris Beuzel woonde eerst in Erp. Daar was hij erg op zichzelf. “Ik kende de buurman wel, maar daar hield het ongeveer op”, zegt hij. “Het was vaak druk in de straat. Er was een school in de buurt en er stonden overal auto’s geparkeerd. Daar kan ik door mijn autisme niet goed tegen. Het huis was ook gehorig en onpraktisch. Ik had te veel ruimte om spullen te verzamelen. Daardoor had ik geen overzicht meer. Ik ben blij dat ik nu hier woon. Dit appartement past veel beter bij mij. Door de goede isolatie hoor ik minder van de buren. De woning is modern, koel in de zomer en makkelijker schoon en opgeruimd te houden. Als ik wil, ben ik zo in het centrum en ik heb mooi uitzicht.” Persoonlijke begeleiding Fijn wonen gaat niet helemaal vanzelf voor Chris. WMO-begeleiders Dennis en Sjoerd van WijDe-begeleiding houden dan ook een beetje toezicht. “Dat is nodig”, vertelt Chris. “Ook door wat ik heb meegemaakt in mijn leven. Het gaat niet altijd goed als ik alles alleen moet doen. Dennis en Sjoerd kennen mij al een tijdje. Dat is fijn. Ze middelen constant tussen wat ik wil en wat nodig is. Tussen wat ik zelf kan en waar ik hulp bij nodig heb. Vanuit mezelf heb ik geen rem. Zonder hen zou elke vierkante meter hier vol staan met planten! Of zou ik 48 uur aan een stuk schilderen. Ze zorgen ervoor dat ik op tijd focus en opruim. En ziet Dennis dat ik weer een hoop rotzooi heb verzameld? Dan komt hij later die week terug en rijden we samen naar de stort. Zij houden de boel in het gareel.”
"Als iemand iets nodig heeft, sta ik graag voor ze klaar”
Tuinman in hart en nieren Het gebouw waarin Chris woont, is gebouwd op de vroegere klooster moestuin. “Dat is vast geen toeval”, lacht hij. “Ik ben gek van planten en experimenteer graag met stekken, bemesten en muteren.” Van Sanseveria’s tot Californische Anaheim peperplanten, ze zijn niet te missen. “Ik heb ook een volkstuin in Ons Hofke in Veghel. Daar kweek ik biologisch fruit. Er komen allerlei insecten op mijn planten af. Laatst zag ik een tijgerspin.” Op een briefje in het ontmoetingscentrum reageerde Chris dan ook enthousiast. “Tuinman zijn is wel iets voor mij. Ik veeg en haal het hele jaar door onkruid weg. En in december ben ik druk met poep scheppen in de kerststal.” Ons kent ons Tijdens het werken in de tuin, ontmoet Chris veel mensen. “Ik word hier continu aangesproken. Ook door de zusters. Die vinden het niet erg dat ik niet gelovig ben. Eén zuster noemt me zelfs broeder Chris, haha.” Ook in het woongebouw kennen de bewoners elkaar. “Verderop in de gang woont buurtverbinder Mirthe. Zij heeft een keer geregeld dat we bij mij in de volkstuin gingen kijken met anderen.” Verder maakt Chris regelmatig een praatje met buurtverbinders Tinie en Rita, mensen die zijn aangesloten bij het ontmoetingscentrum, een buurman die exclusieve parfum maakt en een buurman uit Jordanië. “Als iemand iets nodig heeft, sta ik graag voor ze klaar. Zo heb ik laatst bij buurvrouw Amber de kookplaat aangesloten. Kleine moeite, groot plezier.”
Sport en soepie Vaak sluit Chris ook aan bij het soep-moment in het ontmoetingscentrum. “Het liefst eet ik mee op donderdag. Dan is het iets minder druk dan op woensdag. Voor twee euro krijg je twee kommen soep, stokbrood en kruidenboter. Die soep wordt gemaakt door vrijwilligers en mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt helpen met het uitserveren. Hij is altijd lekker en echt goed! Ook het sporten bij Stan probeer ik erin te houden. Stan woont ook in het complex en geeft op maandag les hier op het terrein. Als ik genoeg energie heb, doe ik mee. En als ik een keer te moe ben of een slechte dag heb, sla ik over. Alles is goed. Het voelt fijn om mensen om me heen te hebben. Hoe beter ik anderen ken, hoe meer we kunnen betekenen voor elkaar.”
